مصاحبه فونسکا با ESPN

پائولو فونسکا پیرامون هدایت آ.اس رم: بازسازی غول سری آ مایه افتخار است!

فونسکا آخرین سرمربی است که برای بازسازی رم آمده است،اما این بار به نظر می رسد می تواند رم را جایگاهش برگرداند.

پائولو فونسکا می گوید در رم «سال صفر »است که البته چیز جدیدی نیست. زمانی که خانواده سنسی رم را در سال ۲۰۱۱ فروختند و یک سال بعد کنترل کامل را به دست گرفت و قول یک استادیوم جدید و آینده روشن را داد «سال صفر»بود.

زمانی که در سال ۲۰۱۷توتی آخرین بازیش را بعد از ۲۸سال خدمت به تیم انجام داد «سال صفر»بود. حالا اگه به زودی میلیونر آمریکایی دن فردریکن تلاشش را انجام دهد و باشگاه را چه به قیمت ۸۷۲میلیون و یا به لطف کرونا با مبلغی کمتر بخرد «سال صفر»جدیدی شاید داشته باشیم. اما تنها چیزی که فونسکا پیرامون نسخه «سال صفر»خودش می تواند بگوید تجربه اش از آمدن به شهر ابدی بعد از سپری کردن سه سال در شاختار دونتسک است، در آن جا سه بار در بردن لیگ و جام حذفی اکراین دبل کرد و با عملکرد تاثیر گذارش در لیگ قهرمانان به یکی از افراد قابل احترام در جرئه مربیان تبدیل شد.

جایگاه گیدو فینگا تو تیم کجاست؟

“ما 15 بازیکن جدید به خدمت گرفتیم (12 تا در تابستان و 3 بازیکن در ژانویه) به علاوه یک مدیر ارشد اجرایی جدید (گیدو فینگا) ، یک مدیر ورزشی جدید(جانلوکا پتراکی) و من به عنوان مربی جدید. در حال ساخت تیمی جدید از صفر هستیم که اصلا کار آسانی نیست. اما از تلاش هایمان تا اینجای راه راضی هستم، در حال پیشرفت هستیم و تصور میکنم در کوتاه مدت میتوانیم به یکی از قدرتمند ترین تیم های سری Aتبدیل شویم.”

همزمان با ورود فونسکا دو تن از اسطوره های رم باشگاه را ترک کردند. توتی که از زمان بازنشستگی شغلی اجرایی داشت بعد از مشکلات با باشگاه آن جا را ترک کرد، دنیله ده روسی هم با رفتن به دورترین نقطه ممکن دوران فوتبالی خود را بعد از 19 سال همکاری در بوکاجونیورز به اتمام رساند. این دو در مجموع 47 سال 1400 بازی حرفه ای انجام دادند، دو فرزند زاده و بزرگ شده شهر رم که رفتنشان به مانند خروج دو نیمه الهه بود. به مانند کفش هایی با سایز گودزیلا که پر کردن جای پایشان سخت است. رم را به La Lupa می شناسند یعنی گرگ ماده که توله های خودش را خورده است.

“هرگز با توتی و ده روسی کار نکردم، قبل از رسیدن من اینجا را ترک کرده بودند. اما هیچ شکی در مورد عشق علاقه شان به تیم ندارم و آن ها را درک میکنم. اگر در جایگاه ده روسی بودم حتی نمیتوانستم تصور انتخاب باشگاه ایتالیایی دیگر برای برای پایان دوران حرفه ای خود در ذهن داشته باشم، غیر ممکنه. همانطور که توتی رو درک میکنم که نمیخواد برای باشگاه دیگری در سری A کارکند. عشق آن ها خیلی بزرگه.”

“من هم برخی از این احساسات رو دارم نه فقط به این خاطر که کمی رومانتیک هستم.”

سیستم فونسکا بر پایه اشتیاق و خرد تاکتیکی است. او باید به نیمکت خودش فرمی بدهد تا بتواند آتشی در زیر جایگاه هواداران ایجاد کند ، جایی که این سال ها منبعی برای خروج ستارگان بوده: توتی، ده روسی،کونستانتین مانولاس،راجا ناینگولان، کوین استروتمن،استفان الشراوی،آلیسون بر، لیاندرو پاردس، محمد صلاح، آنتونیو رودریگر که تمامی این بازیکنان در سه ونیم سال گذشته آن جا را ترک کرده اند. اما در پایان باید فونسکا بتواند جالوروسی را در ببین پنج تیم بالای جدول نگه دارد.

طلوع رم در حالی شکل گرفت که جایگاه تماشاچیان خسته و بی رمق بود، (سال صفر) بود ،15 بازیکن جدید به تیم ملحق شده بودند، قانون Fair Playمالی جدید باعث کاهش هزینه ها شده بود و موج نگران کننده مصدومیت ها در تیم باعث شده بود تنها 6 بازیکن در 70 درصد بازی های سال 2019-20 از ابتدا به میدان بروند.

” البته مصدومیت ها مشکل بزرگی بود که نمی توانید آن را کنترل کنید اما چالش اصلی ساخت یک تیم جدید است.”

“در گذشته من تنها تمرکزم را روی تیم خودم می گذاشتم و می گذاشتم بقیه نگران رویارویی با ما باشند، اما می دانم که اینجا اینگونه نیست. من باید بین عقاید خودم و لازمه های رقابت در سری آ توازن برقرار کنم. اینجا باید بدانی که چطوری رقیبت بازی می کند.کیفیت مربی و تاکتیک هر رقیب بالاست، تنها نمی توانی بر روی خودت تمرکز کنی. باید همواره خودت را با رقیبت مطابقت بدهی.”

او اضافه کرد:”این باعث حیرت من شد. هر بازی یک چالش واقعی است، داستان خودش را دارد، هیچوقت نمیتوانی احساس آرامش کنی. هیچوقت نمی دانی در مقابل حریف بعدی چه اتفاقی می افتد. تو آماده هستی اما نمی دانی حریف چگونه بازی خواهد کرد.”

هموطن او ژوزه مورینیو همچین صحبت مشابهی را در زمان حضورش در اینتر داشته است که زمانی که موضوع تاکتیک می شد بیشترین زحمت را در دوران مربی گری اش داشته است.

فونسکا می گوید :”با او موافقم و نکته عجیب دیگر این است که هر تیم می خواهد فوتبال بازی کند، تنها به دفاع کردن فکر نمی کنند چون آن را بلدند. تیم های انتهای جدول اگر روز خوبی داشته باشند می توانند تیم های بالای جدول را شکست دهند. گاهی اوقات خسته کننده و گاهی مهیج است. حس می کنم هر هفته در حال یادگیری و پیشرفت هستم.”

دو داستان موفق امسال برای فونسکا: ابتدا نیکولو زانیولو که فصل سال گذشته درخشان ظاهر شد و لباس تیم ملی را نیز به تن کرد، با کی تغییر پست از هافبک به وینگر در حال شکوفایی بود که مصدومیت طولانی مدت گریبان گیرش شد.

فونسکا در مورد او می گوید: “تنها یک استعداد نیست، امسال پیشرفت چشمگیری داشت، گفته بودم یک مرد وحشی است که غریزه اش را دنبال می کنداما اکنون بازی و فضا را درک می کند تنها 20 ساله است ولی به خوبی می تواند تصمیم بگیرد. شکی ندارم که در سال های آینده می تواند به یکی از بهترین های ایتالیا و اروپا تبدیل شود.”

کریس اسمالینگ که پس از چند فصل سخت در منچستر یونایتد به اینجا آمد.

فونسکا در مورد او نیز می گوید:” بسیار عالی است، فروتن، حرفه ای که خیلی زود به یکی از رهبران رختکن تبدیل شد و تحسین هواداران را برانگیخت. خیلی خوب با فوتبال ایتالیا تطبیق پیدا کرد که برای یک دفع انگلیسی کار راحتی نیست. هر کاری بتوانم می کنم تا بتوان سال دیگر نیز اورا در رم داشته باشم. می دانم که خودش نیز به این امر تمایل دارد، باید ببینیم چه پیش خواهد آمد.”

فونسکا از ژکو و چنگیز اوندر به عنوان دو الگو تطابق یاد کرده است، بازیکنانی که سبک بازی خود را دیدگاه فونسکا هماهنگ کرده اند. ژکو مهاجم کلاسیک ۳۴ ساله است که در مقابل تیم هایی که در عقب زمین دفاع می کنند به عنوان مهاجم هدف کلاسیک عمل می کند و هنگامی که رم مقابل تیم هایی قرار می گیرد که از بالا پرس می کنند وظیفه اش به نفوذ در لایه های دفاع و کمک در فشار و از بالا تبدیل می شود.

“چنگیز اوندر وینگر باهوش و سریعی است،فونسکا عاشق نفوذها و فضاسازی‌های او در بین خطوط دفاع است که بیشترین تخریب را دارد، گاهی اوقات به مدافع آخر حمله می کند و در شرایط یک به یک به جدال می پردازد.”

فونسکا می گوید:”ژکو یک مهاجم هدف است که نوع بازی های زیادی می تواند داشته باشد همانطور که چنگیز هم می تواند با نفوذ به حریف ضربه می زند و هنگامی که می خواهید با دفاع حریف در موقعیت یک به یک قرار بگیرید دوست دارید چنگیز این نبرد را انجام دهد.”

“دو ویژگی را برای بازیکنان برای من در اولویت قراردارد،اول توانایی تشخیص لحظه و مکان مناسب برای دریافت توپ و دوم قدرت تصمیم گیری مناسب.”

به عنوان یک سرمربی همیشه به این فکر می کنی که سیستم بازی شما خلاقیت را از بازیکنان می گیرد یا نه.”

“اساسا براین باورم که سیستم قوی به بازیکن اجازه می دهد بهترین کیفیت خودش را نشان دهد.”

“من به بازی نزدیک اعتقاد دارم،البته من تنها فرد نیستم، پرکردن فضاهای بین خطوط، اینطوری شما حریف رو مجبور می کنی که تصمیم بگیره و در همین تصمیم ممکنه اشتباه کنه. وینگرهای قدیمی بازیشان قابل پیش بینی بود. زمانی که وینگر شما نفوذ می کند،به فردی نیاز دارید که خارج جایگیری کند و اینجاس که اهمیت یک فولبک هجومی مشخص می شود.”

“اندی رابرتسون و ترنت الکساندر آرنولد نمونه های این موضوع هستند،نمونه هایی که قبلا دیده نشده بود. در آتلانتا هم با این بازیکنان خیلی سرشناسی ندارد اما می بینیم که در پر کردن فضا و ارسال استادانه عمل می کنند.”