ویلار؛رم باشگاه خارق العاده ای ست

گونزالو ولار مصاحبه ای طولانی با پاننکا داشته که در زیر قرار گرفته ست.

چطوری وضعیت رو مدیریت میکنی؟

“واقعا ناراحت کنندست که بعد مدت کوتاهی از رسیدنم این اتفاقات افتاد و به همه صدمه زد. ۴ ۵نفر از دوستانم مجبور شدند به خاطر اعلام شرایط اضطراری در ایتالیا اینجا را ترک کنند. ۴۵الی ۵۰روز گذشته و خوشبختانه حالم خوبه اما این شرایط خوشایندی برای همه نیست.”

خودت رو با شرایط وفق دادی؟

قبل از مصاحبه گفتی که در تراس درحال تمرین هستی که بر خلاف میلته، چون تمرین در این شرایط عجیبه.
“خوب تقریبا خوب با محیط وفق پیدا کردم. من خوش شانس بودن و قادر بودم بدون نیاز به چیز زیادی با محیط هماهنگ بشم. اهل شکایت کردن نیستم:اگه اوضاع اینطوری باشه، این میشه. باید به بعد مثبت هر چیز نگاه کرد و رو به جلو حرکت کرد،این چیزیه باعث شده به جایی برسم که الان هستم.”

تو گفتی باشگاه برات دوچرخه، وزنه و دیگر وسایل رو فراهم کرده تا راحت تر تمرین کنی.
“آره، ما داریم به صورت ویدئویی تمرین میکنیم و برای نمایش تمریناتمون تحت نظریم. رم یک باشگاه خارق العادس.تقریبا دو ماه هست که اینجام و میشه گفت هیچ کمبودی حس نمیکنم. از لحظه رسیدنمون در صبح و تا موقع رفتن بعد از صرف غذا هر کاری که انجام میدیم حداقل برای من خوشایند است. اینجا باشگاهیه که دوست دارم سال های زیادی رو سپری کنم، این یعنی که دارم درست کار میکنم. باشگاه به خوبی از ما مراقبت میکنه، نیازمندی های مارو جویا میشن و حتی برای کاهش ریسک وسایل موردن نظرمون رو به خونه میارن.”

در عرض دو هفته زندگیت به طور کامل تغییر کرد از سگوندا و بازی برای الچه به انجام اولین بازی برای رم در سری a رسیدی. چطور گذشت؟ چه حسی داری؟

“خیلی خوش شانس بودم. واقعا برخی اوقات با خودم فکر میکنم که من بدون اینکه در لالیگا به میدون برم در سری aبازی کردم. نمیدونم این اتفاق برای چند نفر افتاده. همه چی خوبه، از زمان ۴ ۵سالگی این رویا رو داشتم که در بالاترین سطح لیگ قهرمانان و برای یکی از بهترین تیم ها بازی کنم: این رویا در ایتالیا محقق شد چون رم یکی از بهترین تیم های ایتالیاست. در ۲۱ سالگی یک تغییر بزرگه اما این همون چیزیه که براش از کودکی تلاش و فداکاری کردم. درکنار رویا بودن،فوتبال تمام دغدغم شده بود.یادم میاد زمانی که شش سالم بود و عمویم جرمن می خواست من را پسرعموهایم به نمایشگاه ببرد،من مخالفت کردم و گفتم که باید تمرین کنم. در خانه تنها بودم و به شدت تمرین میکردم. در پایان زمانی که رویایی داشته باشی و برای آن تلاش کنی شانس بیشتری برای رسیدن بهش داری.”

عملکرد سال گذشتت در الچه فوق العاده بود. چه عواملی در اون تاثیر گذار بود؟

“در کنار چیزهایی که در مورد تلاش،مداومت و تواضع گفته شد، می خواهم از صبر بگویم. اگر بازی نکنی هیچ اتفاقی نمیفته،به طور مثال در موقع تقسیم مدال ها برای تیم ملی جوانان، شاید در سال های آنی، اگر به سختی تلاش کنی،تمرین کنی و نشون بدی که بهتر از کسی هستی که بازی میکنه،شانس اینو داری که پیشرفت کنی و در تیم اول به میدون بری. در دنیای فوتبال همه چیز به سرعت تغییر میکنه. به همین دلیل به نظرم صبر یک فاکتور اساسی در کنار تلاش است. با این دو عامل معتقدم که موفقیت دست یافتنی است.”

“فکر میکنم زمانی که همه چیز انجام شد در مورد پیوستن به یکی از بزرگترین باشگاه های ایتالیا،هم احساس آرامش و هم نگرانی داشتی‌.”

به ما از روند تطابق با محیطی بگو که در رختکنش مملو از بازیکنانی مثل ادین ژکو، کولاروف و پاستوره است بگو.

“یکی از اولین افرادی که باهاش صحبت داشتم، مربی پائولو فونسکا بود که به من گفت چه چیزهایی از من در زمین می خواد. او مربی با دیدگاه های شفاف و بسیار به شما نزدیک است. در روزهای ابتدایی با اینکه سخته با شرایطی هماهنگ بشی که قراره از فرداش با بازیکنایی مثل ژکو،پروتی و زانیولو همبازی بشی ولی باید به سطح بازیت باور داشته باشی. این موضوع هنوز هم من رو شوکه میکنه چون در واقعیت من هنوز یک کودک هستم.”

“خیلی زیباست به این معنی که رویاهایی که از کودکی براشون تلاش میکردی به واقعیت دارن تبدیل میشن. پس فقط میتونم ازش لذت ببرم و روی هم رفته ،نکات مثبت این شرایط رو ببینم.”