مصاحبه جدید ژکو با 2-4-4

ادین ژکو اهل چالش است. این مهاجم بوسنیایی در بیشتر دوران فوتبالی‌اش در حال تلاش و ممکن کردن، ناممکن‌ها بوده است. چه زمانی که ولفسبورگ را به اولین قهرمانی بوندس لیگا رساند و چه زمانی که در قهرمانی تاریخی منچسترسیتی تاثیر گذاشت. چه زمانی که با ۱۰ گل خودش بوسنی را به جام جهانی رساند و چه زمانی که به همراه رم یکی از مهم‌ترین بازگشت‌های دنیای فوتبال را انجام داد.
ژکو در آستانه ۳۳ سالگی یکی از خطرناک‌ترین مهاجمان اروپاست. او در جدول آقای گلی لیگ قهرمانان بالاتر از لواندفسکی و صلاح قرار داد. ژکو فصل پیش در هر دو دیدار مقابل بارسا گلزنی کرد تا خود را به عنوان ستاره رم ثابت کند. او در ابتدای بازی برگشت گل زد تا امید رمی‌ها زنده بماند و شاید همان گل توانست آن‌ها را به مرحله بعد برساند. رمی‌ها در نیمه‌نهایی با لیورپول دیدار کردند و ژکو بازهم گلزنی کرد اما جیالوروسی در مجموع ۷-۶ بازنده شد و به فینال لیگ قهرمانان نرسید. مانند گل‌هایی که در آب‌های اطراف تروی فونتین می‌روید، زکو هم در پایتخت ایتالیا می‌درخشد.

زندگی در رم چگونه است؟
خیلی راضی و خوشحالم. امسال چهارمین فصل من در اینجاست و بالا و پایین‌های زیادی داشته‌ام. وقتی به یک تیم جدید می‌روید باید با فرهنگ آن کشور تطابق پیدا کنید. در ایتالیا این مسئله سخت‌تر از دوران حضور من در انگلیس و آلمان رخ داد اما حالا رم را خانه خود می‌دانم. وقتی کودک بودم، سری‌آ برای من بهترین لیگ دنیا بود.
وقتی کودک بودی به بازی کدام تیم در سری‌آ علاقه داشتی؟
وقتی سری‌آ را می دیدم طرفدار میلان بودم و علاقه بسیار به شوچنکو داشتم. به بازی او دقت می‌کردم اما فکر نمی‌کنم شیوه بازیمان شبیه باشد.
تو با آمار گلزنی‌ات به عنوان یکی از برترین مهاجمان تاریخ رم شناخته می شوی. آیا در بهترین دوران بازی‌ات قرار داری؟
از بعضی جهات بله. من گل‌های زیادی در لیگ‌قهرمانان به ثمر رساندم و سال گذشته فوق‌العاده کار کردیم. از چهار فصل حضورم در رم، سه فصل در لیگ قهرمانان حضور داشتم و یک فصل هم با بدشانسی از پورتو شکست خوردیم اما اگر پیروز می‌شدیم، هر سال در لیگ قهرمانان حضور داشتم و این مسئله برای باشگاه هم اتفاق خوبی‌ است.
دی‌فرانچسکو اعلام کرده تو در بازی‌هایی که شب برگزار می‌شود بهتر کار می‌کنی. آیا این مسئله واقعیت دارد؟
فکر نمی‌کنم این مسئله تنها درباره من واقعیت داشته باشد. تمام بازیکنان ترجیح می‌دهند در هوایی خنک و خوب بازی کنند تا در دمای ۳۰ درجه ظهرها. امیدوارم تمام بازی‌هایمان شب باشد.
مانچینی که سرمربی‌ات بوده است می‌گوید تو جزو بهترین مهاجمان اروپا هستی اما در رسانه‌ها کمتر به تو پرداخته‌اند.
به این قضیه قکر نمی‌کنم و این کم توجهی مرا آزار نمی‌دهد. مانچینی با من روابط خوبی داشت اما این مسائل برای من اهمیت ندارد. هنوز با او در ارتباطم. رویای او حضور در تیم ملی ایتالیا بود.

درباره دوران حضورت در سیتی بعدا صحبت می‌کنیم اما بازگشت مقابل بارسا یکی از بهترین روزهای زندگی‌ات بود. آیا این مسئله را قبول داری؟
قطعا بله! هیچ کس انتظار نداشت نتیجه ۴-۱ را جبران کنیم و بارسا را با ۳ گل شکست دهیم. سریع گل زدیم و تماشاگران هم به ما شور و هیجان مناسبی دادند. هیچ وقت بارسا را آن‌قدر مستاصل ندیده بودم. این مسئله به خاطر پرس شدید ما بود. گل دوم را که زدیم، همه باور کرده بودند می‌توانیم حریف را شکست دهیم. هنوز ۳۰ دقیقه باقی‌ مانده بود. به شیوه هجومی‌مان ادامه داد و همه امید داشتیم تا گل سوم به ثمر برسد که کاستاس این گل را زد.
صادقانه بگو؛ فکر می‌کردی بتوانید نتیجه را جبران کنید؟
بله. فکر می‌کردم حتی ۱ درصد هم چنین امکانی وجود دارد. اعتماد به نفس جبران ۳ گل را نداشتیم. زمانی که در دیدار رفت گل چهارم را دریافت کردیم بسیار ناراحت شدم و به خودم گفتم حالا کارمان سخت شد اما فوتبال ورزش دیوانه‌واری است. من در جریان قهرمانی دراماتیک سیتی هم حضور داشتم اما بازی مقابل بارسا نقطه مهم‌تری در زندگی من بود. تمام اتفاقات در بازی منچسترسیتی و QPR در دو دقیقه اتفاق افتاد اما ما برای برد مقابل بارسا ۹۰ دقیقه جنگیدیم. وقتی گل اول مقابل بارسا را به ثمر رساندیم جو ورزشگاه فوق‌العاه بود و مردم دیوانه شده بودند. از انرژی آن‌ها استفاده کردیم و حریف را شکست دادیم. تمام افسوس من برای دیدار مقابل لیورپول است. ما در نیمه‌نهایی ۶ گل زدیم اما به فینال نرسیدیم. ترجیح می‌دادم گلی نزنم اما به فینال برویم. تکرار این اتفاق غیرممکن نیست اما سخت است.
توتی بعد از خداحافظی هنوز در کنار شما حضور دارد. این مسئله را چطور ارزیابی می‌کنی؟
او هر روز کنار ماست و من آرزو می‌کنم جوان‌تر بود و در کنار ما بازی می‌کرد. بازی‌های زیادی را کنار او نبودم اما حسرت من این است که در دوران اوج توتی نتوانستم کنار او باشم. برخی می‌گویند با او درباره شکستن رکوردها صحبت نمی‌کنی و پاسخ من خیر است. رکوردها برای شکستن هستند و البته بعید است کسی بتواند مانند او ۳۰۷ گل در ۷۸۶ بازی برای رم را بشکند.
دوران حضورت در من سیتی چگونه بود؟
چهار سال و نیم در آن‌جا بودم و توانستیم قهرمان لیگ برتر شویم. برای من افتخار بود تا در بهترین لیگ دنیا بازی کنم. بهترین بازیکنان دنیا آن‌‌جا بازی می‌کنند و هر فصل ۶ تیم شانس برنده شدن دارند. به دوران حضورم در منچستر سیتی افتخار می‌کنم و هنوز هوادار آن‌ها هستم.
تو خودت را هوادار سیتی می دانی. آیا طرفدار همه ‌تیم‌هایی که در آن بازی کردی هست؟
بله. من هنوز طرفدار ولفسبورگ هستم. ۳ سال و نیم در آن‌جا بازی کردم و تنها قهرمانی بوندس‌لیگایی ولفسبورگ به دست آمد.
درباره اتفاقات روز آخر لیگ برتر و بازی مقابل QPR صحبت کن.
همه فکر می‌کردند بازی آسانی در پیش داریم. روی نیمکت نشسته بودم  و زمانی که زابالتا گ اول را زدم پیش خودم گفتم حالا کارمان آسان‌تر شد. پس از آن آن‌ها از هیچ به تساوی رسیدند و یک اخراجی دادند و بازهم به گل رسیدند. ما توانستیم گل مساوی را بزنیم اما فشار رویمان بالا بود. تنها چند ثانیه وقت مانده بود و خوش شانس بودیم که آگوئرو گل سوم را زد. خودمان داشتیم همه‌چیز را از دست می‌دادیم. نمی‌توانم شرح دهم چه حسی داشتم. هیچ چیز از شب آن ماجرا و جشن‌ها یادم نمی‌آید!
تو از بازی‌های مهم زندگی‌ات چیزی را به یادگار نگه می‌داری؟
من تمام لباس‌های بازیم را نگه می‌دارم. در ولفسبورگ، سیتی و رم بازی کرده‌ام. تی‌شرت دورانی را دارم که پشت آن نوشته شده بود Champion 12 و همه بازیکنان آن را امضا کرده‌اند.
تو در یکی از مهم‌ترین بازی‌های سیتی  که۶-۱ یونایتد را شکست داد حضور داشتی و ۲ گل به ثمر رساندی.
برد در زمین حریف با آن نتیجه، رقیب را تحقیر می‌کند به خصوص اگر دربی باشد. فکر کنم در ۵ دقیقه ۳ گل زدیم. آن بازی به ما قدرت و انرژی زیادی داد تا قهرمان شویم. وقتی به دوران حضورم در منچستر سیتی فکر می‌کنم، خاطرات زیادی به یادم می‌آید. هواداران یونایتد ما را به دلیل عدم کسب جام مسخره می‌کردند اما برد ۶-۱ آن‌ها را ساکت کرد. حالا دیگر نتایج آن‌ها برایم اهمیت ندارد و این‌گونه نیست که فکر کنید حالا از باخت آن‌ها خوشحال می‌شوم.
فکر می‌کنی یک روز به فوتبال انگلستان برگردی؟
فکر نمی‌کنم. شما نمی‌دانید در آینده چه اتفاقی می‌افتد. ۱ سال و نیم از قرارداد من باقی مانده و خواهیم دید چه اتفاقی می‌افتد اما حالا از حضور در رم خوشحالم.

نویسنده : علی رضایی